Zacisze, 6 czerwca 2023

Antonello da Messina: Virgin Annunciate 1476
Obraz przedstawia Dziewicę Maryję czytającą Słowo Boże podczas Zwiastowania

Żołnierze amerykańscy po odbyciu służby wojskowej zorganizowali szkolenie dla managerów. W czasie jednego z zajęć omawiano jaka jest odpowiedzialność kierowników zespołów pracowniczych. Rozpatrywano trzy sytuacje wymagające ustalenia odpowiedzialności.

Pierwsza sytuacja, kiedy kierownik poleca swojej sekretarce nadanie listu, a ona nie spełniła polecenia. Zapytano: kto jest winny zaniedbaniu? Odpowiedź prowadzących szkolenie wskazała na osobę managera. On był odpowiedzialny, ponieważ powinien przekazać informację sekretarce, że jest to list priorytetowy i musi go nadać natychmiast.

Druga sytuacja, kiedy kierownik daje sekretarce list i mówi, że powinna wysłać go od razu. Jednak sekretarka nie wykonała polecenia. Powtórzono pytanie: kto jest winien zaniedbaniu? Odpowiedź prowadzących brzmiała: odpowiedzialność ponosi manager, ponieważ powinien upewnić się, czy sekretarka dobrze zrozumiała polecenie i potwierdziła, że przyjęła polecenie do wiadomości.

Trzecia sytuacja, gdy manager przekazuje sekretarce list, mówi, że jest to pilna przesyłka, upewnia się, czy ona dobrze zrozumiała polecenie i potwierdziła, co ma wykonać. Ostatecznie okazuje się, że polecenie nie zostało wykonane. Znowu zadano pytanie do słuchaczy: czyja jest to wina, kto ponosi odpowiedzialność za nie wysłanie przesyłki? Odpowiedź prowadzących brzmiała, że odpowiedzialność ponosi manager, ponieważ przyjął do pracy niewłaściwą osobę, która nie nadaje się do wykonywania obowiązków na swoim stanowisku.

Codziennie musimy podejmować decyzje, często trudne i ponosić za nie odpowiedzialność. Nie możemy mówić: starałem się, ale to ktoś inny nie wykonał zadania. Albo ja nie mam na to wpływu, ode mnie to nie zależy. Kiedy przerzucam odpowiedzialność na innych, to oni przejmą inicjatywę. Jeżeli uznam, że to moja wina i ja ponoszę odpowiedzialność, mogę coś zmienić, podjąć inicjatywę, stać się kreatywnym.

Jeśli chcę być świętym, czyli stać się najdoskonalszą wersją samego siebie, muszę zacząć zmieniać siebie. Jak zmienić samego siebie? Najlepiej zacząć od razu – najlepiej dzisiaj i nie odkładać pierwszego kroku na później. Jest to proces trwający całe życie, a nie jednorazowy akt.

Jak powinien wyglądać proces podejmowania decyzji?

Najpierw muszę zebrać dane: Czy chcę pełnić wolę Bożą? Czy chcę podjąć decyzję albo zrzucić na innych odpowiedzialność? Czego dotyczy sprawa? Co mam zrobić?  Jakie są okoliczności danej sprawy? 

Potem mogę się udać po radę do innej osoby, do której mam zaufanie, który podzieli się swoim doświadczeniem. Ta osoba może mi doradzić, ale decyzję mam sam podjąć. 

Następnie powinienem rozważyć wszystkie argumenty za podjęciem lub nie podjęciem danej decyzji. Jakie są konsekwencje pozytywne i negatywne różnych rozwiązań.

Później zrobić „mały krok” i zobaczyć jakie są konsekwencje. Przygotować się przez sprawdzenie, czy wszystko przebiega prawidłowo. Przykładem jest przygotowanie się do sezonu strzelniczego poprzez sprawdzenie stanu broni, czy nadaje się do oddania strzału. Robiąc „mały krok” sprawdzamy jakie są owoce podjętych działań wstępnych.

Ale w pewnym momencie muszę się zdecydować i podjąć ostateczną decyzję. Decyduję się również ma poniesienie konsekwencji działania. Podjęcie decyzji powoduje, że się zmieniam, dorastam. Muszę zmienić swoje nawyki, przyzwyczajenia. Zmieniam swoje życie. Podejmowanie decyzji jest ważne, ponieważ zmieniają one nie tylko moje życie, ale i mnie samego. Zawsze z decyzją wiąże się ryzyko i konsekwencje, ale odstąpienie od decyzji, albo ciągłe jej odwlekanie też niesie konsekwencje i ryzyko.

Jeśli coś nie wyjdzie, to nie znaczy, że jestem przekreślony w oczach Boga. Przecież Bóg jest kochającym Ojcem, a nie Kontrolerem. Podejmowanie decyzji kształtuje i rozwija. Nie można wszystkich obowiązków wykonywać za dziecko, kiedy jest już wystarczająco dojrzałe, by je podjąć, bo tym wyrządzamy jemu krzywdę. W konsekwencji nie poradzi sobie w życiu. A na pewno nie powinno się go wyręczać w podejmowaniu decyzji, bo inaczej się nie rozwinie, nie usamodzielni.

W czasie podejmowania decyzji trzeba prosić Boga, aby dawał sytuacje wymagające cierpliwości i odwagi. Bóg mówi przez swoje Słowo i przez znaki. To nie znaczy, aby w każdym wyrazie na siłę szukać potwierdzenia, co robić. Bóg mówi poprzez wydarzenia.

Maryja w czasie Zwiastowania przez anioła Gabriela miała przedstawiony plan Boży i podjęła trudną decyzję. Ona słyszała głos Boga, usłyszała coś niezwykłego. Bóg dał Jej znaki. Pierwszy znak – Słowo Boga. Anioł mówi jaka jest wola Boża względem Maryi. Drugi znak – Pismo Święte. Anioł od razu odwołuje się do Pisma Świętego, gdzie jest zapisane, to, co zapowiada anioł. Pismo Święte jest miejscem sprawdzenia, że to, co słyszymy jest prawdą. Trzeci znak – odwołanie się do wydarzenia z życia. Oto Twoja krewna Elżbieta jest w stanie błogosławionym. Bóg jest jasny w swoim przekazie, nie ogranicza się tylko do jednego snu, jednego przekazu. Od Maryi możemy się uczyć wyczucia i umiejętności dostrzegania Bożych znaków i umiejętności podejmowania trudnych decyzji.

Aby podjęcie trudnej decyzji było możliwe, Bóg daje nam rozum. Posługując się rozumem możemy prawidłowo ocenić sytuację, w jakiej się znaleźliśmy i szukać rozwiązania. Często prosimy Boga o znak, jak postąpić. Jeśli go nie otrzymujemy, to znaczy, że mamy się kierować wolną wolą, rozumem oraz głosem sumienia. Jeśli niedoskonale rozeznamy wolę kochającego Boga, to On nas nie zostawi. Pójdzie za nami, pomoże nam skorygować kierunek.

Głos uczuć nie jest wystarczającym miernikiem słuszności wyborów., ani ostatecznym punktem weryfikującym. Jeśli wybieramy dobro, to szatan potrafi interweniować poprzez stan niepokoju. Ojciec nas nie zostawi. Pytając Boga, szukając Jego woli dajemy Mu prawo do pokrzyżowania naszych decyzji, jeśli uzna je za nie właściwe.

Jesteśmy na rękach kochającego Boga, który chce byśmy podejmowali decyzje i je realizowali. Pamiętajmy jaka była metoda dwunastoletniego Jezusa w świątyni. Najpierw słuchał, następnie zadawał pytania.