Konferencja ks. Andrzeja Mazańskiego
Zacisze, 27 listopada 2018

    Dwa dni temu przeżywaliśmy Niedzielę Jezusa Chystusa Króla Wszechświata. W czasie Liturgii Słowa (1) usłyszeliśmy dialog pomiędzy Jezusem a przesłuchującym Go Piłatem. Na pytanie namiestnika rzymskiego: czy Ty jesteś królem żydowskim? Jezus mówi o swoim królestwie, że nie jest ono z tego świata. Budowanie królestwa Bożego było jednym z głównych motywów działania Jezusa na ziemi. Jezus przed Piłatem potwierdził, że jest królem  dopowiadając, że na to się narodził i na to przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie.
    Słowa o dawaniu świadectwa prawdzie współbrzmią z niedzielną modlitwą prefacji (2), opisującą cechy i przymioty charakterystyczne dla królestwa Jezusa. Królestwo Syna Bożego jest królestwem "prawdy i życia, świętości i łaski, królestwem sprawiedliwości, miłości i pokoju".
Królestwo prawdy i życia.
    Fundamentem królestwa Jezusa (na co wskazuje modlitwa prefacji) jest prawda i ściśle związane z nią - królestwo życia. Gdy brakuje prawdy nie ma życia. Jesteśmy wezwani, by królestwo Jezusa rozszerzać. Granice królestwa Bożego nie przebiegają zgodnie z granicami państwowymi. Przykładem jest tu katolickie sanktuarium maryjne w Bombaju, gdzie na kilkudniowe święto Matki Bożej co roku przybywa ok. półtora miliona ludzi. Dzieje się to w Indiach, państwie o przeważającej liczbie osób wyznania hinduskiego. W katolickiej Polsce nie ma takiego sanktuarium, które mogłoby się pochwalić podobną ilością pielgrzymów przybywających na jedno święto.  
    Granice królestwa Bożego nie przebiegają pomiędzy państwami czy regionami, miastami czy osobami. Choć sami klasyfikujemy ludzi na tych z którymi chętnie dzielimy się swoją wiarą oraz dobrem i na tych, których wykluczamy. Granice królestwa przebiegają w każdym z nas. W każdym człowieku jest coś z miłowania Boga i jest coś, co się Jemu sprzeciwia. Prawda jest taka, że jesteśmy grzesznikami, skłonnymi do zła i łatwo ulegamy zniewoleniom. Możemy przyznać za św. Pawłem: "Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę". Kto uważa, że nie jest grzesznikiem, jest kłamcą.
    Prawda o grzechu łączy się z prawdą o Bożej miłości, ponieważ Bóg swego Syna dał, aby każdy kto wierzy w Niego miał życie wieczne. Jezus każdego człowieka, który wierzy w Niego podnosi i ratuje. Jezus daje nam życie, choć jesteśmy grzesznikami.
Królestwo świętości.
    Świętością jest Bóg. On jest samą świętością. Przed Nim aniołowie klękają ze słowami: Święty, Święty, Święty. On tworzy doskonałą wspólnotę Osób - Trójcę Przenajświętszą. Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty są wspólnotą doskonałej miłości.
Królestwo łaski.
    Łaska i piękno są związane z obdarowaniem. Bóg obdarza łaskami i pięknem każdego człowieka, który buduje swoje życie na prawdzie o swojej grzeszności i na prawdzie o Bożej miłości. Jeśli przesuwa się w nas granica w kierunku Boga, czyli w kierunku łaski i świętości, to również przesuwa się granica w relacji w bliźnimi ku dobru.
Królestwo miłości, sprawiedliwości i pokoju.
    Po tym poznają, że jesteśmy uczniami, jeżeli miłość wzajemną mieć będziemy. Bóg jest samą świętością. Królestwo Boże w relacji do bliźniego ma być budowane w kierunku sprawiedliwości, by rozwijała się miłość. Sprawiedliwość wymaga: by dać każdemu to, co się jemu należy, by uszanować każdego człowieka. A przede wszystkim uszanować rodziców, współmałżonka, dzieci, braci. Należy im oddać to, co im się należy i na tym fundamencie może się rozwijać miłość bliźniego i budowany jest pokój. Wiele sytuacji odbiera nam pokój serca. Niepokój serca jest sygnałem i zaproszeniem, by przyjrzeć się sobie, na ile uczestniczymy w budowaniu królestwa Bożego.
    Jezus pragnie utwierdzać królestwo Boże w każdym z nas. Budować je na łasce, sprawiedliwości i miłości. Jesteśmy zaproszeni, by uczestniczyć w Jego królestwie i dążyć do tego, by rozszerzało się w każdym z nas i pomiędzy nami oraz wobec tych, których spotykamy na drogach naszego życia.

Przypisy:
 (1)  J 18, 33-37
Wtedy powtórnie wszedł Piłat do pretorium, a przywoławszy Jezusa rzekł do Niego: «Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?» Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?» Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?» Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd». Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?» Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu».

 (2)  Prefacja z Mszy świętej o Jezusie Chrystusie, Królu Wszechświata.
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, * abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże. Ty namaściłeś olejem wesela Jednorodzonego Syna Twojego, * naszego Pana Jezusa Chrystusa, * na wiekuistego Kapłana i Króla Wszechświata, * aby dopełnił tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego * ofiarując siebie samego na ołtarzu krzyża, * jako niepokalaną ofiarę pojednania: * i aby poddawszy swej władzy wszystkie stworzenia, * przekazał nieskończonemu majestatowi Twojemu * wieczne i powszechne Królestwo: * królestwo prawdy i życia, królestwo świętości i łaski, * królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju.
Dlatego z Aniołami i wszystkimi Świętymi * wysławiamy Ciebie, razem z nimi wołając:
Święty, Święty, Święty…