Konferencja ks. Andrzeja Mazańskiego
Zacisze, 26 lutego 2019

    Wdzięczność dynamizuje życie Boże w nas i życie Kościoła. Św. Teresa napisała, że jeśli ktoś dziękuje Bogu za 1 łaskę, to otrzymuje 10 nowych łask. A jeśli dziękuje stale, obdarowany zostaje oceanem łask. Na człowieka żyjącego wdzięcznością rozlewają się stale Boże łaski. Za tymi słowami kryje się wdzięczność Boga. On obdarowuje, ponieważ jest wdzięczny.
    Przykładem potwierdzającym powyższe słowa jest Ewangelia według św. Łukasza czytana w niedzielę, 24 lutego 2019, w której Jezus zachęca nas do rozpoznawania czasu i działania Boga w naszym życiu. ,,Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to [należy się] wam wdzięczność? Przecież i grzesznicy okazują miłość tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to [należy się] wam wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią" (Łk 6, 32-34). Powinniśmy okazywać wdzięczność Bogu, ponieważ Bóg pierwszy okazuje wdzięczność człowiekowi, który Go rozpoznaje.
    Jezus poleca nam ,,Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają" (Łk 6, 27-29). Idąc za tymi słowami, rozpoznajemy w jaki sposób Bóg przychodzi do nas. Jeśli ktoś nas nienawidzi, to znaczy, że Bóg wskazuje, której osobie mamy dobrze czynić. Jeśli ktoś nas przeklina, jest to Boże przynaglenie, aby tej osobie błogosławić. Jeśli ktoś oczernia, to jest  to wezwanie Boże, aby za tę osobę się modlić.
    Powyższe sytuacje wskazują czas i sposób, w jaki przychodzi do nas Bóg, który za podjęcie tych wskazań okazuje nam swoją wdzięczność. ,,Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie" (Łk 6, 38). Te słowa wskazują, jak obficie Bóg obdarza tych, którzy potrafią odczytywać czas nawiedzenia.
    Należy dziękować Bogu i być wdzięcznym za dobra, jakie od Niego otrzymujemy. Rozpoznawać Boga mamy również w tym, co jest trudne. W dzisiejszym słowie Bożym usłyszeliśmy ,,Dziecko, jeśli masz zamiar służyć Panu, przygotuj swoją duszę na doświadczenia!" (Mądrości Syracha 2, 1). Jeżeli przygotujemy dusze, przyjmiemy z cierpliwością niedogodności i przylgniemy do Pana w doświadczeniu, wtedy On wywyższy nas w dniu ostatnim i okaże wdzięczność.
    Pierwotny Kościół doświadczył wielu prześladowań. Apostołowie byli sądzeni, biczowani i więzieni. Po uwolnieniu wrócili do wspólnoty i wszyscy trwali na modlitwie uwielbienia i wdzięczności. W czasie modlitwy zatrzęsła się ziemia i Duch Święty przyszedł do wszystkich. Było to II zesłanie Ducha Świętego. Stało się tak, bo rozpoznali czas nawiedzenia i bliskości Boga przyjmując z wdzięcznością doświadczenie prześladowania.
    Posłuszeństwo Słowu Bożemu wyraża się czynami.  ,,I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko [czyńcie] w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego" (Kol 3, 17). Mamy  okazać wdzięczność Bogu słowem i czynem. Wdzięczność nie prowadzi do bierności, ale do większego przylgnięcia do Boga, do poddania się Jego prowadzeniu i zawierzeniu Jemu swojego życia.
    Św. Paweł wzywał ,,Trwajcie gorliwie na modlitwie, czuwając podczas niej wśród dziękczynienia" (Kol. 4, 2). W modlitwie dziękczynnej potrzebna jest wytrwałość, która podtrzymuje nas w czujności. Zaś Bóg pobudza nas do wdzięczności.
    Wdzięczność Boga w stosunku do nas i nasza wdzięczność są dynamizmem Bożego życia w nas i w życiu Kościoła.