DUCHOWOŚĆ RRN
Każdy ruch czy wspólnota katolicka ma swoje źródło powstania w woli Boga, który posyła swojego Ducha Świętego, aby zainicjował i natchnął do tego dzieła ludzi. Taka osoba lub grupa ludzi ożywiona jest miłością do Boga, przeżywaną w sposób dla siebie charakterystyczny, tak jak Duch Święty chce, otrzymuje płomień wiary, miłości, służby Bogu i ludziom. Ten płomień jest przekazywany na coraz większy krąg osób z sobie właściwą intensywnością i żarliwością. Gdy płomień ten przenosi się intensywnie powstaje ruch lub wspólnota w Kościele.
Tak właśnie w 1985 roku w Warszawie powstał Ruch Rodzin Nazaretańskich. Grupa studentów spotykała się u księdza Tadeusza Dajczera, aby pogłębić swoją wiarę. Pragnienie poznania Boga i pragnienie świętości było fundamentem założycielskim naszego ruchu. Krąg osób, które Duch Święty pobudzał, aby odkrywały swoją drogę duchową w Ruchu był coraz większy.
Osoby należące do Ruchu Rodzin Nazaretańskich pragną żyć dla Jezusa Chrystusa i Jemu podporządkowywać siebie i swoje życie. W taki sposób żyła Maryja. Chcemy naśladować Jej sposób życia, oddany Jezusowi. Potrzebujemy Maryi, potrzebujemy Jej opieki w dążeniu do Jezusa. Jej wzór życia w Nazarecie jest ideałem godnym naśladowania w życiu codziennym, w każdej rodzinie.
Członkowie Ruchu świadczą swoim życiem o miłości Boga i bliźniego, pełniąc swoje zadania i obowiązki w duchu służby i ofiary. Mają świadomość, że działalność przynosząca owoce nawrócenia jest uzależniona od ich rozwoju duchowego. Dlatego swoją formację mogą pogłębiać poprzez:
–codzienną modlitwę osobistą,
–uczestnictwo w życiu liturgicznym Kościoła a zwłaszcza w Eucharystii,
–lekturę Słowa Bożego, dokumentów Kościoła i materiałów formacyjnych Ruchu,
–kierownictwo duchowe,
– spotkania w grupach formacyjnych,
–rekolekcje dni, skupienia, pielgrzymki.
Wszystkie zadania, które podejmujemy mają charakter formacyjny, ponieważ mają na celu nasze nawrócenie i coraz pełniejszą realizację ideału Świętej Rodziny z Nazaretu.
Działalność apostolska członków Ruchu będąca odpowiedzią na wezwanie do nowej ewangelizacji jest realizowana poprzez:
– trud osobistego nawracania się,
– świadectwo życia chrześcijańskiego,
– zakładanie nowych wspólnot Ruchu,
– zaangażowanie w życie Kościoła,
– niesienie pomocy rodzinom, zwłaszcza zagrożonym,
– wspieranie duchowe i materialne ludzi chorych, cierpiących i zagubionych,
– upowszechnianie nauczania Kościoła, przede wszystkim w dziedzinie małżeństwa, rodziny i wychowania,
– działalność wydawniczą, kolportaż prasy i książek,
– inne działania w zależności od potrzeb lokalnych.