Zacisze 6.10.2015

Potrzeba postawić wolę Bożą ponad własne plany i być gotowym na Bożą interwencję. Gdy Celina Martin skarżyła się swojej siostrze, że problemem jest dla niej zorganizowanie swojego dnia skupienia, św. Teresa odpowiada: Czy idziesz na rekolekcje po to, by mieć więcej czasu dla swojego zadowolenia? Ja odprawiam je, aby być wierną i by dać więcej Panu Bogu... Jeśli mam w tym dniu więcej pisania, staram się mieć serce swobodne i nastawiam się na to, że będę miała przeszkody. Mówię sobie: tę wolną godzinę poświęcam na to, by mi przeszkadzano, chcę tego, spodziewam się, a jeśli będę miała spokój, to podziękuję Panu Bogu jak za łaskę, na którą nie liczyłam.

Mamy swoje plany, które staramy się zrealizować, jednak przychodzą chwile zaskoczenia. Spodziewamy się efektu, a dzieje się coś niespodziewanego. Wtedy reagujemy negatywnymi emocjami, złością, wzburzeniem wewnętrznym, czujemy się zniechęceni. Widzimy wtedy, jak istotną rzeczą jest przygotowanie się, że na to, że może się wydarzyć coś, czego nie przewidywaliśmy. Czy jesteśmy gotowi na zmianę planów?

Oczekujemy, że nasze plany muszą się zrealizować i wszystko nam się należy. Powinniśmy przeżywać swoje życie tak, by pozwalać na wydarzenia, których nie było w planach. Nie spodziewajmy się, że przeżyjemy własne życie tak, jak to sobie zaplanowaliśmy. Jesteśmy słabi, gdy bronimy się przed zmianami. Znamienną jest reakcja Piotra na zapowiedź męki i śmierci Pana Jezusa: Niech Cię Bóg broni. Nie przyjdzie to na Ciebie. Szatan wtedy mówi: mam cię, jest miejsce, gdzie nie jesteś wolny. Jezus choć wie, że czeka Go męka, mówi: Niech odejdzie ode mnie ten kielich. Ale nie moja, ale Twoja wola niech się stanie. Jezus do końca jest wolny, jest panem sytuacji.

Kurczowo trzymamy się łask, jakie otrzymaliśmy od Boga. Uważamy je za swoją własność, nie dopuszczając myśli, że możemy je utracić. Rozczarowujemy się mężem, żoną, dziećmi, zdrowiem, Ruchem. Jeśli będziemy przygotowani na najgorsze, to wtedy będziemy odczuwali wdzięczność, jeśli wszystko właściwie się ułoży. Np: spodziewam się, że nie wstanę. Kiedy to się uda, dziękuję Bogu, za to, że mogę chodzić. Trzeba życie przeżywać z wdzięcznością, bo wszystko jest łaską. Wypowiedzenie przez Maryję słowa Fiat, było obarczone przewidywaniem negatywnych konsekwencji tej zgody. Józef mógł nie uwierzyć Jej słowom o dziewiczym poczęciu. Mogła zostać ukarana kamienowaniem za cudzołóstwo. Maryja była przygotowana na kompromitację. Dlatego przyjęła z wdzięcznością słowa Józefa. Była wdzięczna Bogu, że rozwiązał Jej problemy.

Reagowanie na zmianę planów ze złością, oznacza, że jesteśmy przywiązani do swoich pragnień. Kiedy uznamy, że nie jesteśmy kreatorami rzeczywistości, że nam się nic nie należy, to ze spokojem przyjmiemy nowe wydarzenia. Tylko ubodzy w duchu nie przewidują wszystkich wydarzeń. Trzeba planować, ale w wolności, w pokoju serca. Matka Boża i święci chcą nas przygotować na przyjęcie wszystkiego ze spokojem. Próbując skierować nasze myśli w kierunku wydarzenia, którego chcielibyśmy uniknąć, z Maryją nic nas nie zaskakuje. Wszystko jest darem. Zmuszają nas do przejścia 1000 kroków, idziemy 2000, w wolności serca dziecka Bożego. Nasza wola niech będzie otwarta na to, co Bóg chce. W każdej chwili można zapraszać Maryję do swoich planów i marzeń. Święta Teresa z Lisieux mówi: Zbyt oddajesz się temu, co czynisz, tak jakby każda rzecz była twoim ostatecznym celem, masz nadzieję, że go dosięgniesz, a jesteś zdziwiona, gdy upadniesz. Trzeba być zawsze przygotowanym na upadek. Zajmujesz się przyszłością, jakby ona od ciebie zależała... Każdy człowiek stara się przewidywać przyszłość, to jest rzecz zwykła, jedynie ubodzy w duchu niczego nie przewidują naprzód.

Maryjo, uwalniaj nasze serca od lęku, kiedy nie wierzymy, że jesteśmy kochani, nie wierzymy w Bożą Opatrzność i boimy się zaufać.

Tekst nieautoryzowany spisany na podstawie konferencji ks. Kazimierza Sztajerwalda, z notatek ręcznych Elżbiety Myśliwiec.

Dnia 27 września 2015 w wypadku samochodowym zginęła Anna Osojca, była animatorka dekanalna z Grochowa. Ania wraz z trzema osobami podróżowała samochodem do spowiedzi. W czasie jazdy, gdy wspólnie odmawiały Koronkę do Miłosierdzia Bożego miał miejsce wypadek. Ania i jedna z Jej koleżanek Ludwika Brzozowska zmarły. Prosimy o modlitwę w Ich intencji i rodzin pogrążonych w żałobie, oraz w intencji dwóch osób, które są ranne.

We wtorek 29 września o godz. 19.00 na Zaciszu była odprawiona Msza święta za śp. Anię i śp.Ludwikę.

Wspomnienie o śp. Ani Osojcy

Ania, to przede wszystkim nieodżałowana nasza współsiostra z Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Przez tę wspólnotę byłyśmy związane więzami miłości siostrzanej wypływającej ze wspólnych spotkań modlitewnych, wyjazdów na rekolekcje, organizowanych dni skupienia, wspólnego przeżywania treści duchowych. Te więzy łączyły nas od wielu lat, niemal od początku istnienia naszego Ruchu.

Ania dała się poznać jako człowiek pozytywny, wielkiego serca, kochająca Boga przez Maryję, a także kochająca własną rodzinę.

Była znana w Ruchu jako osoba zawsze aktywna, promieniująca swoją miłością na nas wszystkich. Pełniła obowiązki animatora dekanalnego. Dała się poznać jako osoba zatroskana o sprawy organizacyjne całego Ruchu, a szczególnie o osoby z grup dekanatu Grochów.

Ania zabiegała o pogłębianie duchowości w naszych grupach. Była przy tym niezwykle uczynna, zatroskana o osoby wymagające pomocy, np. troszczyła się o chorą koleżankę z Ruchu, śp. Ludwikę, która razem z nią zginęła w tym samym wypadku.

Ania uczestniczyła ostatnio w spotkaniach grupy parafialnej RRN przy par. św. Ojca Pio. Zawsze aktywna, kochająca i kochana. Taka pozostanie w naszej pamięci.

Wieczny odpoczynek racz dać Jej Panie... a Maryja niech w wieczności będzie Jej orędowniczką.

Msza święta pogrzebowa za śp. Annę Osojcę odbyła się dnia 3 października 2015 (sobota) o godz. 11.00 w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Warszawie ul. Nobla 16

W pożegnaniu Ani uczestniczyła rodzina, sąsiedzi, a także wielu członków Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Mszę świętą koncelebrowało 5 kapłanów. Obecni byli ks. Zygmunt Wirkowski - proboszcz z parafii MB Nieustającej Pomocy, ks. Andrzej Mazański - moderator RRN z Diecezji W-P, który wygłosił słowo pożegnania w imieniu Ruchu, ks. Janusz Kopczyński, który wygłosił homilię, oraz ks. Wojciech Pancewicz i ks. Kazimierz Sztajerwald.

W homilii ks. Janusz podziękował za wszelkie dobro, które Bóg mógł uczynić w życiu Ani. Ona powierzyła siebie w ręce Boga, należała do Boga całym życiem i w każdej chwili.

Ks. Andrzej Mazański w imieniu RRN, gdzie posługiwała śp. Ania, podziękował za Jej otwartość, uśmiech i służbę w duchowej jedności ze Świętą Rodziną. Jezus, Maryja i Józef pozwalają nam odnajdywać wewnętrzną więź z Bogiem, bo Bóg przez rodzinę przyszedł na świat. Odwołujemy się do Świętej Rodziny o wstawiennictwo. Jutro (4.10.2015) rozpoczyna się Synod Biskupów o Rodzinie, niech ta ofiara życia gwałtownie przerwanego będzie wołaniem do Boga o błogosławione owoce Synodu.

Msza święta pogrzebowa za śp. Ludwikę Brzozowską odbyła się 8 października 2015 (czwartek) o godz 12,00 w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Warszawie ul. Nobla 16

W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w sobotę 12 września odbyła się Ogólnopolska Inauguracja Roku Formacyjnego RRN pod hasłem „Błogosławiony ks. Michał Sopoćko – kierownik duchowy”. Do Sanktuarium przybyło 800 pielgrzymów, w tym 80 z diecezji warszawsko-praskiej. W uroczystości wzięło udział 25 kapłanów RRN z całej Polski. Pielgrzymka odbywała się w intencji kapłanów kierowników duchowych z naszego Ruchu.

Wszystkich przywitał ksiądz Andrzej Kozakiewicz, proboszcz parafii Miłosierdzia Bożego w Białymstoku, który przedstawił historię Sanktuarium i zapoznał z istniejącym w nim kultem Miłosierdzia Bożego i bł. ks. Michała Sopoćki. W Sanktuarium znajduje się grób bł. ks. Michała Sopoćki.

Moderator krajowy RRN, ks. dr Dariusz Kowalczyk w słowie wstępnym przytoczył fragmenty wywiadu, udzielonego przez ks. Dajczera i zamieszczonego w polskim wydaniu książki abp. Cordesa „Znaki nadziei”. Położył nacisk na fakt, że ks. Dajczer studiując w Rzymie udał się do spowiedzi do ojca Pio. Wyznał potem. „Spowiedź u niego była ogromnym wstrząsem. Usłyszałem od spowiednika słowa: «Ale dlaczego nie chcesz iść za Bogiem do końca?»”. Ks. Kowalczyk przypomniał słowa księdza Tadeusza: „Wszystko, czym żyłem dotychczas, zawaliło się. Był to upadek. Zanim spotkałem się z ojcem Pio byłem kimś. Pan Bóg dał mi twardą lekcję pokory”. Ksiądz Tadeusz po spowiedzi u tego mistrza konfesjonału postanowił radykalnie pójść za Jezusem. W zakończeniu swego wystąpienia ks. Kowalczyk modlił się za wstawiennictwem bł. ks. Sopoćki: „Księże Michale, dziękujemy, że tu możemy być. Polecamy ci naszych kierowników duchowych i nas samych. Sługo Bożego planu, Bożego zamysłu, prosimy za nas samych, ale i za tych, którzy szukają kierownictwa duchowego. Chcemy wrócić do źródeł Ruchu Rodzin Nazaretańskich”.

Najważniejszym punktem programu ogólnopolskiej pielgrzymki była Msza Święta pod przewodnictwem Jego Ekscelencji Księdza Arcybiskupa Edwarda Ozorowskiego Metropolity Białostockiego, koncelebrowana wspólnie z 25 kapłanami z RRN. Homilię wygłosił ksiądz Dariusz Kowalczyk, który przypomniał, że RRN zrodził się wokół konfesjonału i że według nauczania Kościoła kierownictwo duchowe nie jest prywatnym hobby kapłana ale posługą w imieniu Kościoła. Przywołując postacie pierwszych kierowników duchowych RRN, ks. Tadeusza Dajczera i ks. Andrzeja Buczela podkreślił, że wiele godzin spędzali oni w konfesjonale spowiadając penitentów z całej Polski, a nawet ze świata. Wyraził nadzieję, że zbliżający się Rok Bożego Miłosierdzia przyniesie odnowę duchową za pośrednictwem kierownictwa duchowego zarówno w naszym Ruchu, jak i całym Kościele.

Arcybiskup Edward Ozorowski na zakończenie Eucharystii wyraził radość z tego, że inauguracja odbyła się w naszym mieście. Wskazał na łączność RRN w Białymstoku z bł. ks. Michałem stwierdzając, że on sam był jego uczniem, natomiast obecny moderator Ruchu w Archidiecezji, ks. Mirosław Stankiewicz, jest z kolei uczniem księdza Arcybiskupa. To jeden z powodów, dla których Metropolita Białostocki darzy Ruch w Archidiecezji niezmiennym zaufaniem i ze spokojem spogląda w jego przyszłość.

Konferencję zatytułowaną „Kierownictwo duchowe według błogosławionego księdza Michała Sopoćki” wygłosił Ksiądz Biskup dr hab. Henryk Ciereszko. Szczegółowo ukazał etapy rozwoju życia duchowego księdza Michała oraz jego rolę jako kierownika duchowego św. siostry Faustyny. Biskup Henryk powiedział o nim: „Miał żywą wiarę, wiedzę pedagogiczną i teologiczną; stale zabiegał o rozwój duchowy”. Prelegent przytoczył też słowa, które wypowiedziała siostra Faustyna o księdzu Michale: „Odczuwałam obecność Pana Jezusa w nim. Dusza jego po brzegi była wypełniona Bogiem”. Ksiądz Michał był wymagającym spowiednikiem, stanowczym i dokładnym a równocześnie wyrozumiałym wobec ludzkiej nędzy. Umiał rozeznać, co jest dobre, a co chore w duszy. Nie narzucał własnych rozwiązań. Zawsze przede wszystkim zachęcał do szukania woli Bożej.

U grobu bł. ks. Michała Sopoćki odmówiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego w intencji spowiedników i kierowników duchowych RRN. Ostatnim punktem spotkania było wspólne zdjęcie i agapa na 800 osób. Cała uroczystość inauguracyjna była pięknym świętem wszystkich wspólnot RRN w Polsce. Warto poczuć jej atmosferę zaglądając na stronę internetową: izydor.tv Również pełną relację video można obejrzeć i wysłuchać na www.rrn.info.pl

Dziękujemy wspólnocie RRN Archidiecezji Białostockiej za gościnę i trud przygotowania tego wydarzenia.

W drodze powrotnej udaliśmy się jeszcze do Sokółki do kościoła św. Antoniego Padewskiego, gdzie znajduje się cząstka Ciała Pańskiego. W tym niewielkim kościele spędziliśmy czas na modlitwie polecając Bożemu Miłosierdziu swoje dusze, sprawy rodzinne i Ruchu. We wtorek 22 września 2015 o godz. 19.00 została odprawiona Msza święta w intencji kierowników duchowych RRN z Diecezji Warszawsko-praskiej.