Konferencja ks. Andrzeja Kopczyńskiego

Zacisze, 23 maja 2017

e-civitas.pl

Jesteśmy silnie skoncentrowani na sobie, wyczuleni na zranienia, wsłuchani we własne racje, czuli na swoją krzywdę. A na głos, który przychodzi do nas od Boga pozostajemy głusi. Wynika to z naszego egocentryzmu powodującego silne skoncentrowanie się na własnych problemach. Przesadne wsłuchiwanie się w siebie może uśmiercać działanie Ducha Świętego.

Papież Franciszekw Krakowie w czasie ŚDM 2016 mówił do młodych, aby „zeszli z kanapy”. To zalecenie jest aktualne również dla nas. Łatwo ulegamy pokusie „życia kanapowego”, czyli wygodnego. Młody człowiek ma ideały, plany życiowe, energię do ich realizacji i jest otwarty na nowe zadania. U starszego słabną siły życiowe i niechętnie podejmuje nowe wyzwania. Z wiekiem ulega schematom i pokusie stabilizacji. W życiu duchowym podobnie unika trudności i szuka wygodnej stabilizacji. A Bóg może stawiać nowe i większe zadania także starszym, a nawet wzywać do pokonania wyższej poprzeczki niż w młodości.

Matka Boża nie okazywała pragnienia życia wygodnego. Ciągle wsłuchiwała się w głos Boga i w głos swojego Syna. Była w Niej pernamentna dyspozycyjność na zawierzenie się woli Bożej. My również mamy wsłuchiwać się w głos Boga i być otwatymi na Jego wolę.

W RRN nie powinniśmy przesadnie skupiać się na przeszłości, ani na przyszłości. Mamy iść za głosem Bożym i wsłuchiwać się w łaskę, którą Bóg daje teraz. Korzystajmy z łaski chwili wierząc, że Bóg działa w każdej sekundzie życia. Każdy jego moment jest nabrzmiały Bożą łaską. Uczestnicząc w danym wydarzeniu należy przeżywać je w pełni (np.: słuchając konferencji nie myślmy, o tym, co dzieje się w domu). Łaska chwili pozwala na przeżycie obecności Boga. Żymy duchem Nazaretu, uświęcajmy się codziennie. Czy jesteśmy „tu i teraz” w czasie modlitwy lub pracy? Wszystko, co czynimy ma nas uświęcać. Na Eucharystii mamy karmić się Chrystusem, a w domu żyć Jego łaską.

W życiu duchowym ulegamy pokusie życia wygodnego i tym samym zamykamy się na Ducha Świętego. Kiedy w naszym życiu zachodzą zmiany, to znaczy, że Duch Święty chce działać. Jest On obecny w Kościele i w sercach wierzących, których chce prowadzić. Jesteśmy przyzwyczajeni do schematów, a Duch Święty wzywa do czegoś nowego, do nowych sytuacji. Zmusza nas, byśmy podjęli nowe wyzwanie, nową decyzję, by się coś w nas zmieniło. W ten sposób Duch Święty odnawia oblicze ziemi. Matka Boża była otwarta na Ducha Świętego.

Przyroda co roku budzi się do życia, a po pewnym czasie obumiera, by wiosną ponownie się rozwinąć. W życiu duchowym podlegamy podobnej cykliczności. Raz doświadczamy świeżości łaski, za innym razem coś w nas obumiera na skutek trudnych wydarzeń, i znowu ożywamy. Nie musimy być tacy sami, jak kiedyś. Nic nie jest takie same, bo Bóg działa za każym razem inaczej. Bądźmy otwarci na to, co nowe.

Życie ciągle się zmienia. Nie wiemy, co będzie w przyszłości. Mamy tylko ufać. Nie spodziewaliśmy się tego co się stało, ale Bóg jest i jest nowa łaska chwili. Kiedy tracimy coś w życiu (np.; życzliwość innych osób), to dzieje się tak, byśmy rzeczywiście zwrócili się do Boga. Przed nami wiele wydarzeń. Możemy się zabezpieczyć tylko przez wiarę, ufność i wierność Bogu. Co by się nie wydarzyło (skandal, upadek autorytetu) Bóg nas nigdy nie opuści. Takie zawirowania były i będą. Kształtują one naszą wierność i komunię z Bogiem. Bądźmy otwarci na ludzi, którzy, może nawet słusznie, zamknęli się na nas. Bóg nam podsyła ciągle nowe osoby, byśmy byli świadkami wiary.

Żyjmy duchem zawierzenia, duchem łaski chwili. Bóg daje nam ją w sposób niezwykły. Strzeżmy się „życia kanapowego”. Idźmy drogą zawierzenia w codzienności i podejmujmy nowe wyzwania, do których nas zaprasza Duch Święty.

Zacisze 9 maja 2017

ks. Andrzej Mazański

www. fronda.pl

Hasło JESTEM PRZY TOBIE będzie tematem przewodnim w czasie najbliższych rekolekcji wakacyjnych.

Temat rekolekcji, po pierwsze, kojarzy się z Apelem Jasnogórskim, który powstał w czasie Wielkiej Nowenny. Tekst Apelu brzmi: Maryjo, Królowo Polski. Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam. Gdzie słowo jestem odnosi się do osoby wzywającej Matkę Bożą, a słowo Tobie odnosi się do osoby Maryi. W powyższej modlitwie zawarta jest nasza odpowiedź na pewność płynącą z rozpoznawalnej obecności Maryi.

Temat rekolekcyjny, po drugie, kojarzy się z objawieniem w Guadelupe. Matka Boża w Guadelupe 12 grudnia 1531 powiedziała do Juana Diego: Mój mały ukochany synu, niech sie nie trwoży twoje serce. Czyż nie jestem przy tobie Ja, twoja Matka? Czy nie stoisz w moim cieniu? Czyż nie jesteś ukryty w fałdach mego płaszcza i w moich ramionach, które cię obejmują? Czy to nie Ja jestem twoim wybawieniem? Czyż potrzebujesz czegokolwiek innego? Zdania te są zapewnieniem, że Maryja jest przy Juanie Diego i podaje kilka cech charakterystycznych dla swojej obecności. To zapewnienie otrzymał Juan Diego w dniu, kiedy próbował uniknąć spotkania z Matką Bożą. Przesłanie Maryi pokazuje, że Jej obecność jest nieustanna i pełna życzliwości.

Czy nie stoisz w moim cieniu. W Meksyku jest ciepły zwrotnikowy i podrównikowy klimat. Dni są upalne, dlatego znalezienie cienia chroniącego przed dotkliwie operującym słońcem jest istotne. W takim klimacie mają znaczenie słowa Maryi zapewniającej, że daje schronienie i ulgę przed rażącym słońcem. Maryja zapewnia, że Jej obecność jest źródłem radości życia dla Juana Diego. Mówiąc Jestem przy tobie potwierdza, że zawsze go ochrania, nawet wtedy, kiedy on o Niej nie pamięta, a nawet kiedy omija.

Istnieje związek pomiędzy Prymasem Stefanem Wyszyńskim, a Matką Bożą z Guadelupe. Kościół w Polsce został zawierzony Maryi w Guadelupe dnia 3 maja 1959 roku na prośbę księdza Stefana kardynała Wyszyńskiego. O to zabiegał pewien mieszkający w Meksyku Polak u arcybiskupa meksykańskiego. Zachęcił księdza Prymasa do zwrócenia się z taką inicjatywą do meksykańskich władz kościelnych i taki akt został dokonany.

Matka Boża na przykładzie narodu meksykańskiego pokazała swoje umiejętności jednoczenia i budowania więzi między swoimi dziećmi. Jej ukazanie się w Guadelupe wywołało lawinową ilość przyjęć na łono Kościoła Katolickiego rdzennej ludności indiańskiej. Spowodowała, że wrogo nastawieni do siebie hiszpańscy konkwistadorzy i ludność indiańska połączeni zostali w jeden naród meksykański. W sąsiedniej północnej Ameryce stało się inaczej. Nie zdołano zbudować jednego narodu z ludności tubylczej i napływowej. Biali osadnicy wyparli rdzennych Indian całkowicie ich eliminując, zaś resztki zamykając w rezerwatach. W Meksyku Matka Boża ujawniła swoje zdolności do budowania mostów ponad podziałami, scalając dawnych wrogów w jedną wspólnotę narodową.

Znak obecności Matki Bożej na Jasnej Górze wzywa nas do odwołania się do Jej mocy w budowaniu mostów i w jednoczeniu dawnych przeciwników. Ten znak może być ważny szczególnych okolicznościach naszego życia.