Konferencja ks. Mieczysława Jerzaka

Konferencja ks. Andrzeja Mazańskiego

Zacisze, sobota 27 maja 2017,

Życie duchowe jest ciągłym zmaganiem się, o to, by prowadził nas Duch Boży. To walka o wypełnienie woli Bożej i pozwolenie na prowadzenie Ducha Świętego. Na drodze maryjnej walka duchowa może przebiegać łagodniej, kiedy wybieramy pokorę, małość i niedowierzanie sobie. Wybierając uniżenie czynimy miejsce dla Ducha Świętego i Maryi.

Na początku taka postawa wydaje się być prosta. Wystarczy być małym, a Matka Boża będzie się nami posługiwać. Pozwolenie na posługiwania się nami przez Boga i prowadzenie przez Maryję ma tę cechę, że pozbawia nas pewności o naszej małości. Jeśli Matka Boża i Duch Święty się nami posługują, to po pewnym czasie trudno jednak zachować postawę uniżenia.

Jeśli we wspólnocie Kościoła widoczne stają się łaski, jakimi Bóg nas obdarza, to trwanie w małości może okazać się trudne. Poczucie, że wiemy coś więcej od innych rozwija w nas przekonanie o własnej wielkości. A jeśli do tego otrzymujemy funkcję świadczącą, że ktoś nas docenia, wtedy trwanie w pokorze może okazać się niemożliwe. Dlatego Bóg dbając o nas, daje nam upokorzenia i buduje postawę wdzięczności za dary, jakie od Niego otrzymaliśmy.

Jeśli otrzymaliśmy dary, które inni je dostrzegli, a nasz autorytet został potwierdzony, łatwo przychodzi nam swoją wolę uznać za wolę Bożą. Nie rozróżniając, co jest pragnieniem Boga, a co naszym, łatwo wpadamy w pułapkę. Istotą tej pułapki jest, że nasze rozwiazania, pochodzące od naszego ducha uważamy za Boże i w konsekwencji od innych wymagamy realizowania naszych własnych planów. Taka postawa jest tragedią przełożonych, a dla osób im podlegających powodem cierpień.

Poruszenia pochodzące od Ducha Bożego są inne od poruszeń ludzkiego ducha. Musimy się uczyć je rozróżniać. Jest to trudne, bo do poruszeń własnych jesteśmy mocno przywiązani. Ojciec Maksymilian Kolbe mówił, że dla własnych upodobań możemy pracować z wielką gorliwością, a nawet poświęcać się, ale poddać Bożym planom jest bardzo trudno.

Owocami lub skutkami działania własnego jest: zniechęcenie, zgryźliwość, gorycz, smutek, przygnębienie, osądzanie, niezadowolenie, niepokój. Jeśli nie potrafimy odróżnić własnej woli od woli Bożej, to nie zbieramy owoców Ducha Świętego jakimi są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, łagodność, dobroć, uprzejmość, cichość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, opanowanie.

Dar rozeznania jest umiejętnością odróżnienia, co jest działaniem Ducha Bożego, do czego przynagla nas Maryja, a co działaniem naszego ducha. Powinniśmy rozpoznawać to, co wybiera Duch Święty i przez skruchę uwalniać się od własnych działań. Tylko na modlitwie można rozróżnić, co pochodzi od Ducha Bożego. Bez modlitwy skłaniamy się do ducha ludzkiego i zbieramy gorzkie owoce.

Oczekując na Zesłanie Ducha Świętego prośmy, byśmy z Jego mocą mogli przezwyciężać naturalne ciążenie ducha ludzkiego. Ten czas jest nam potrzebny, by odnowić gotowość i wrażliwość na Jego działanie. Pozwólmy Mu się prowadzić i doświadczać Jego owoców. Bardzo potrzebujemy Ducha Świętego i Jego prowadzenia w naszym życiu.

Kilka myśli z konferencji Patti:

Jak odbyła się pierwsza ewangelizacja? Jak otrzymaliśmy Jezusa? Duch Święty zacienił Dziewicę Maryję, gdy Ona powiedziała swoje „fiat”, gdy powiedziała swoje „tak”; oboje złączyli się ze sobą i dzięki temu Jezus przyszedł do nas. I takiego Jezusa wyznajemy. Obecnie jesteśmy w epoce Nowej Ewangelizacji. Ilu z was tutaj chce się aktywnie zaangażować w Nową Ewangelizację?... Podnieście ręce! Bracia i siostry – patrzcie na mnie! Duch Święty i Najświętsza Maryja Panna spotykają się w miłości w naszym życiu – aby Jezus mógł się w nas narodzić, i abyśmy potem dali Go światu…
My, bracia i siostry, byśmy mogli mieć nasz udział w Nowej Ewangelizacji, potrzebujemy Ducha Świętego i potrzebujemy Najświętszej Maryi Panny – złączonych w naszym życiu, w naszym duchowym „domu” i w naszym wyjściu do świata – jeśli mamy stać się tym wszystkim, czym Pan pragnie, byśmy się stali.

Matka Boża mówi do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. Więc rolą Matki Bożej, jako Matki wrażliwej na potrzeby, jako Pośredniczki, jest... – posłuchajcie! – przywołanie godziny Jezusa… Bracia i siostry, czy dziś potrzeba, aby nadeszła Godzina Pana? Czy dziś potrzebujemy przyspieszyć powrót Pana [na ziemię]? Tak? Jeśli potrzeba przyspieszyć Godzinę Pana, to... bracia i siostry, potrzebujemy Matki Bożej.

I gdy Jezus powiedział „Niewiasto, oto syn Twój”, „Synu, oto Matka twoja”, nie mówił po prostu o tym jednym uczniu, o umiłowanym uczniu Janie Ewangeliście. Nasz Pan mówił – oddychając z trudem, wydając ostatnie tchnienie – mówił: Maryjo, ci umiłowani uczniowie... weź ich! Bądź dla nich Matką. Nie [mówił]: „Oto twój wzór”, ale mówił – „Oto Matka twoja”… Jan Paweł II powiada: Matka Boża, Maryja, pragnie intensywnej, osobistej relacji z poszczególnymi chrześcijanami. To jest dobra nowina! Chciałabym ludziom powiedzieć: macie Matkę w niebie, która jest Królową! Ma bezpośredni dostęp do swego Syna, tak jak to było w Kanie.

Jestem przekonana, bracia i siostry z Fraterni Katolickiej, że my, którzy jesteśmy częścią „nurtu łaski” – że „nurt łaski” musi się spotkać z Tą, której imię brzmi „Pełna łaski”… I co z tego wyniknie? Sądzę, że jedną z rzeczy, która z tego wyniknie, jest to, że utrzyma nas to w pokorze… O czym mówię? – Że chcemy promować siebie. Chcemy stanowisk, chcemy tytułów, chcemy naszych imion – zgadzacie się? – pragniemy uznania! [Mówimy:] „Możemy to zrobić lepiej!”. I co wtedy się dzieje? – Zazdrość i współzawodnictwo… Ja jestem matką czwórki dzieci. Czego matka najbardziej pragnie? – Żeby jej dzieci się dogadywały! I obecność Matki Bożej pomoże nam, że nauczymy się posługiwać charyzmatami na Bożą chwałę, a nie dla naszej własnej chwały.

Weszłam do kuchni, i była tam moja mama… I zobaczyłam coś na bardzo wysokiej półce. Więc powiedziałam do niej: „Mamo, czy mogłabyś mi to podać?” A ona powiedziała: „Oczywiście, kochanie.” I wyciągnęła rękę do góry, i wzięła to, o co prosiłam, i – w taki sposób – wręczyła mi to. Sięgnęła do góry, tam, gdzie tylko ona mogła dosięgnąć, a nie ja, i wzięła to, i drugą ręką mi to podała. To takie proste. I dla mnie to była ilustracja tego, co Matka Boża chce czynić dla nas. Jej imię to „Pełna łaski”.

Przeczytam wam słowa jednego z wielkich, wielkich maryjnych świętych naszych czasów – św. Maksymiliana Kolbe: „Czasy współczesne są zdominowane przez szatana. I będą jeszcze bardziej w przyszłości. Walka z piekłem nie może być wygrana przez ludzi, nawet najmądrzejszych. Jedynie Niepokalana ma od Boga moc i obietnicę zwycięstwa nad szatanem. Jednakże, wzięta do nieba, Matka Boga potrzebuje teraz naszej współpracy. Szuka dusz, które poświęcą się, czy też zawierzą się Jej całkowicie, i które staną się w Jej dłoniach skutecznymi narzędziami dla pokonania szatana i dla rozszerzenia Królestwa Jej Syna, Jezusa Chrystusa”. To jest walka duchowa, bracia i siostry. I jeśli sądzimy, że możemy podjąć walkę z Nieprzyjacielem na własną rękę, to oszukujemy samych siebie. Potrzebujemy wszelkiej możliwej duchowej pomocy i to dlatego Jezus dał nam nie tylko „wzór” – kogoś, kogo możemy naśladować – ale Matkę. Matkę, która żyje!

Poproszę was, żebyście wstali… Posłuchajcie tych słów kard. Suenensa: „Jezus Chrystus wciąż rodzi się w sposób mistyczny z Ducha Świętego i z Dziewicy Maryi. Nikt nie może rozdzielić tego, co Bóg złączył”. Jezu chcemy tylko takiej relacji z Twoją Matką, która Ci się najbardziej podoba. A więc przyprowadź nas do swojej Matki… Duchu Święty, Ty jesteś zwany Oblubieńcem Dziewicy Maryi… Chcemy być narzędziami Twojego działania w świecie. O, Duchu Święty, oświeć nas, abyśmy mieli tylko i dokładnie taką relację z tą Niewiastą, zwaną „Pełną łaski”, aby „nurt łaski” i Ona, zwana „Pełną łaski”, mogli się ze sobą złączyć… I umiłowany Ojcze, Ty, który jesteś naszym Ojcem i Ojcem Niebieskim, który dał tę umiłowaną Niewiastę… Ojcze, pragniemy, by wszystko było na Twoją część i chwałę. I dziękujemy Ci, Ojcze – dziękujemy w imię Jezusa. Amen.

Pełny tekst zamieszczonej wypowiedzi Patti Mansfield będzie udostępniony w najbliższym czasie.

Patti Galagher Mansfield. Pionierka katolickiej odnowy charyzmatycznej w Stanach Zjednoczonych. Jako studentka uczestniczyła w rekolekcjach weekendowych na uniwersytecie katolickim w Duquesne w lutym 1967 r., na których – jak się powszechnie uznaje – Duch Święty zapoczątkował swoje szczególne działanie w Kościele Katolickim, które później kard. Suenens nazwał „nurtem łaski”. Obecnie mieszka w USA. Znana na całym świecie ewangelizatorka, głosi rekolekcje na wszystkich kontynentach. Wraz z mężem Alem otrzymali papieski medal „Pro Ecclesia et Pontifice”. Patti jest częstym gościem na spotkaniach Fraterni Katolickiej.

Materiał wideo opublikowany za zgodą Fraterni Katolickiej (www.catholicfraternity.org).